Been there, done that...

Πρόσφατα παρακολούθησα μια εκπομπή που έκανε αναφορά στο κάψιμο βιβλίων.

Σκέφτηκα πόσο άσχημη πράξη είναι, και μετά συνέχισα τον συλλογισμό μου με το ερώτημα «Γιατί το θεωρώ τόσο άσχημο;».

Μετά από σκέψη κατάλαβα πως αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο ήταν το ότι χάνουμε την κληρονομία κάποιον ανθρώπων. Και μετά έρχεται το ερώτημα, «Τι κληρονομιά αφήνουμε;»…

Ακούμε συχνά σε ταινίες τη φράση «Been there, done that…» αλλά κατά πόσο μπορούμε να την πούμε και εμείς;

Κατά πόσο μπορούμε να πούμε, πως όταν φύγουμε από οπουδήποτε, είτε αυτό είναι μια χώρα, ένα πάρτι ή και από τη ζωή, έχουμε αφήσει κάτι πίσω μας, το οποίο αξίζει να διασωθεί και να διατηρηθεί στο χρόνο;

Εύκολα μπορεί να κάνει κάποιος τη σύνδεση των από πάνω με τη ζωή και το βιβλίο.

Ας δούμε όμως κάτι πιο απλό.

Έστω ότι μαζεύεστε μερικοί φίλοι σε ένα σπίτι για να περάσετε μια ευχάριστη βραδιά. Είναι άτομα που ξέρετε καιρό τώρα, και σίγουρα μαζευτήκατε για να διασκεδάσετε. Όμως στο τέλος της βραδιάς, έχετε επηρεάσει τους φίλους σας; Έχετε προσφέρει νέες ιδέες σε αυτούς, που μπορεί να τους αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν κάποιο θέμα;

Γιατί και αυτό είναι μια κληρονομιά.

Δεν χρειάζεται να χτίσει κανείς γέφυρες ή να γράψει ένα μανιφέστο.

Η κληρονομιά μας, αρχίζει από τους ανθρώπους γύρω μας.

Και κλείνω με την ερώτηση: “Where have you been, what have you done?”


Αν σας άρεσε το άρθρο αφήστε μας τη γνώμη σας με ένα comment.